ศิลปกรรมในวิทยานิพนธ์ศิลปมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศิลปากร พ.ศ 2546

แนวคิด

วิถีชีวิตไทยในอดีตเป็นวิถีชีวิตที่มีพระพุทธศาสนาเป็นหลักสำคัญที่ทุกคนยึดถือเป็น แนวทางในการดำเนินชีวิตร่วมกัน ซึ่งหลักคำสอนมีจุดมุ่งหมายในการให้ความสำคัญด้านจิตใจ ทำให้ผู้คนมีความสงบ เมตตา เอื้ออาทร ประณีต ละเอียดอ่อน เมื่อผู้คนในยุคสมัยนั้นมีพฤติกรรม และจิตใจเช่นนี้แล้ว จึงส่งผลไปสู่แนวคิดและการสร้างสรรค์ที่เกิดจากความเข้าใจในสิ่งแวดล้อม ทั้งทางกายภาพและความรู้สึก เช่น การสร้างบ้านเรือนที่สัมพันธ์อยู่กับธรรมชาติ อีกทั้งมีความ เข้าใจในการสร้างจินตนาการของสิ่งต่าง ๆ ที่มีที่มาจากธรรมชาติ เรื่องราวความเป็นมาของวิถีชีวิตไทยดังกล่าว ทำให้ข้าพเจ้าเกิดความรู้สึกประทับใจและมีทัศนคติที่ดีต่อแนวทางการดำเนินชีวิต ของคนไทยสมัยก่อน ในสภาวการณ์ของโลกปัจจุบันความเจริญก้าวหน้าทางเทคโนโลยี ได้ส่งผล ให้เกิดความเปลี่ยนแปลงในด้านต่างๆของสังคมไทย ทั้งในด้านสภาพแวดล้อมรวมถึงค่านิยมหรือ ทัศนคติทางจิตใจที่ค่อยๆห่างไกลจากวิถีดั้งเดิมของเรา สภาพแวดล้อมและวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมของ ไทยนั้นยังคงหลงเหลืออยู่บ้าง เรายังสามารถพบเห็นวิถีชีวิตที่สืบเนื่องมาจากอดีตได้ในชนบท ซึ่ง ข้าพเจ้าเกิดและเติบโตที่นี่ ข้าพเจ้ามีความรู้สึกพึงพอใจในการมีชีวิตความเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย สอดคล้องตามครรลองของธรรมชาติในชนบท เป็นวิถีชีวิตที่ ก่อให้เกิดความสงบสุขในจิตใจ และ สิ่งเหล่านี้คือเรื่องราวและประสบการณ์ที่มีคุณค่าปลูกฝังอยู่ในจิตใจข้าพเจ้ามาโดยตลอด
ความเป็นมาดังกล่าวนี้เป็นที่มาของการสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมของข้าพเจ้า ที่มุ่งสะท้อนความรู้สึกประทับใจในบรรยากาศ ความงดงาม ความสุขในวิถีชีวิตชนบทไทย เพื่อแสดงให้ทุกคนหันมาทำความรู้จัก ตระหนักถึงการนำคุณค่าของคตินิยมจากวิถีชีวิตแต่ดั้งเดิม ซึ่งมีรากฐานสำคัญที่มุ่งเน้นในคุณค่าของจิตใจ นำมาประยุกต์ใช้กับวิถีชีวิตปัจจุบันด้วยความเข้าใจที่ดี ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงและเป็นไปของวิถีโลกในปัจจุบัน